شروعی تازه و فرصتی برای نوشتن داستانی دیگر؛ داستانی که با هر کلمه‌اش امید رنگ بیشتری می‌گیرد. 
صحبت از سامراء است؛ از ملجأ و پناه شیعیان؛ از دیار خانۀ پدری. خانۀ امیدی که وقتی قدم روی فرش‌های حرمش می‌گذاری، بیش از هر جای دیگری حس می‌کنی صاحب‌خانۀ عالم، تو را به مهمانی پذیرفته و با خودت نجوا می‌کنی:

خانه‌ات را حلقه بر در می‌زنم | گردِ بام خانه‌ات پر می‌زنم
آن‌قدر در می‌زنم این خانه را | تا ببینم روی صاحب خانه را
تا به عشق خود اسیرم کرده‌ای | از علائق جمله سیرم کرده‌ای
من به غیر از تو ندارم هیچ‌کس | مهدی زهرا به فریادم برس

سفر کوتاه بود اما به یادماندنی؛ و با لطف خداوند متعال و عنایت امام عصر علیه‌السلام، شروعی تازه رقم خورد و پنجره‌ای تمام‌قد به سوی فردایی روشن‌تر گشوده شد؛ انگارزمان به تلاش انسان‌ها لبخند می‌زد. 
سال‌هاست برای دوباره بناگذاشتن یک اقامتگاه در سامراء مقدس، آجر به آجر مودت ذی القربی با پیوند تعهد وشوق و انتظار روی هم سامان گرفته تا «مجمع (مجتمع) آیة الله بروجردی رضوان الله علیه» دوباره بنا گذاشته شود و مشتاقان زیارت امامین عسکریین علیهما‌السلام را در آغوش بگیرد. 
برای ما -مجموعۀ کاروان سادات- نیز تجربه و توفیقی ارزنده رقم خورد؛ با حسن اعتماد مسئولان و تصمیم‌سازان محترم مجموعۀ سامراء، مسئولیت برگزاری کاروانی کوتاه و خاص برای مدعوین ویژه و مهمانان گران‌قدر مراسم افتتاحیه مجتمع آیة الله بروجردی رضوان الله علیه به عهدۀ ما گذاشته شد. 
حال، با ما همراه شوید تا روایت کوتاهی از آنچه گذشت را در فیلم زیر مشاهد کنید:
 

با امید آن که به درستی ازعهدۀ آن به برآمده باشیم، گزارشی از برنامه را از زاویۀ دوربین خودمان تقدیم نگاهتان خواهیم کرد؛ البته در نقل‌‌ قول‌ها از عزیزان، امانت‌دار بوده‌ایم.

چهارشنبه؛ ۲۷ فروردین ۱۴۰۴
همه‌چیز از این‌جا شروع شد و عکسی به یادگار... آقای سیدحسین هاشمی گلپایگانی هم با جدیت تمام، لیست‌ها را بررسی می‌کند و مخفیانه، سوژه عکاس می‌شود...

پنج‌شنبه؛ ۲۸ فروردین ۱۴۰۴
کاظمین
زیارت دلچسب امامین جوادین علیهم‌ا‌لسلام کوتاه بود؛ اما مثل همیشه تا عمق جان‌مان شیرینی‌اش را چشیدیم؛ سلام آخر و دلتنگی؛ کنار هتل عقیله و نوایی حزن‌انگیز که آقاجان امام کاظم! مولاجان امام جواد! داریم رهسپار کوی فرزندان‌تان می‌شویم برای امری مهم؛ هوای‌مان را داشته باشید که تا پای جان هواخواه شماییم! زودِ زودمان بطلبید! چه کنیم که باید رهسپار سامراء شویم؛ و الا «سیر نمی‌شوم زتو ای مه جان فزای من!»
 

سامراء 
محل قرار ما جایی بود که تاریخ و عشق به اهل بیت علیهم‌السلام در آجر به آجر آن تنیده بود و خانه‌ای که با عرض محبت به امام هادی و امام حسن عسگری علیهما‌السلام ساخته شده بود؛ چه زمانی و چگونه؟
 

بیش از هفتاد سال پیش به دستور مرجع بزرگ فقید آیة الله بروجردی (ره) ساخته شد و در خدمت زائران قرار گرفت. این بنا در حدود ۱۵۰ متری حرم مطهر امامین عسکریین علیهم السلام ساخته شد اما در دوران نظام بعثی عراق و حکومت صدام حسین، ویران شد تا حالا پس از گذشت سال‌ها، زیباتر و استوارتر، برافراشته شود. 

حدود ساعت ۱۱ صبح برنامه با اعلام مجری و تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید آغاز شد. صندلی خالی در سالن نبود و مهمانان بین‌المللی نیز با ارائۀ مترجم همزمان، به صحبت‌ها گوش فرامی‌دادند.

در بخش بعدی برنامه، آقای محمدتقی اختیاری، نمایندۀ آیت الله سیستانی به جایگاه دعوت شدند و ضمن قدردانی ویژه از عزیزانی که در ساخت این مجتمع به هر نحوی تلاش کرده بودند، به شرح مختصری از تلاش‌های مجدانه برای برپایی این خانه پرداختند: 

•    علمای اعلام، حجج اسلام، خیرین و نیکوکاران ارجمند با همت و صرف مال خویش کوشیدند تا این بنای مقدس و مجلل امروز به بهره‌برداری برسد. 

•   بنایی که موسس اولیۀ آن، مرجع عالی‌قدر فقید، مرحوم آیت الله العظمی بروجردی (ره) بودند و در هفتاد و سه سال پیش با هدف خدمت‌رسانی به زوار حضرات امامین عسکریین علیهماالسلام آن را تاسیس نمودند وامروز تحت زعامت مرجع اعلی حضرت آیة الله العظمی سیستانی(مد ظله العالی) و با حمایت و پشتیبانی بیت معظم مرجعیت، این بنای عظیم با همان هدف مقدس سابق، یعنی خدمت‌گزاری به زائرانی که به سامراء و به زیارت حضرت امام هادی و حضرت امام حسن عسکری علیهما السلام مشرف می‌شوند، افتتاح می‌شود. خداوند منان را شاکریم که به همۀ ما و شما توفیق خدمت در این راه را عنایت فرمود. 

•    این جانب به نمایندگی از هیئت متولیان منصوب مرجع اعلی از حضور شما علمای اعلام، خیرین محترم، مسئولان گرامی و نیز از همراهی همۀ کسانی که در ساخت و تجهیز این مجتمع همکاری نمودند تشکر می‌کنم و نیز از حضور حضرت آیةالله علوی بروجردی و نیز حجة الاسلام والمسلمین، سید اعلی و نیز حجة الاسلام و المسلمین، حاج آقای موسوی‌فر و جناب آقای سیدین، سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در نجف، جناب آقای سید عیسی خرسان، امین عام عتبۀ علوی و سایرین سپاس‌گزاری می‌نمایم. همچنین شایسته است تا از تلاش‌ها و کوشش‌های برادر ارجمند، آقای حاج مهدی فرزانه‌فر و کلیۀ یاران و مهندسان، فعالان فنی و مهندسی -که در طول پنج سال فعالیت برای ساخت این مجتمع زحمات فراوانی را متحمل شدند- تشکر کنم. همچنین از امین عام عتبۀ عسکریه، جناب آقای نافع جمیل به جهت همراهی‌ها و مشارکت‌های برادرانۀ ایشان سپاس‌گزاری می‌نمایم. 

•    خداوند این خدمت کوچک را از ما شیعیان حضرت مهدی قبول فرماید و ظهور آن نجات‌بخش جهان از ظلم و بی‌عدالتی را نزدیک کند. 

سپس مهمان و سخنران ویژۀ مراسم، جناب آیة الله سیدمحمدجواد علوی بروجردی، با همان صمیمیت و گشاده‌رویی -که زبان‌زد خاص و عام است- به جایگاه تشریف آوردند و از اهمیت و چرایی برپایی این خانه گفتند:

•     توفیقی است برای من حضور در جمع شما عزیزان. قبل از هفتاد و سه سال بنا گذاشته شد بر تاسیس این حسینیه به وسیله مرحوم آیة العظمی بروجردی. ایشان خیلی اصرار داشتند که این کار زود انجام شود.

•     خدا رحمت کند آقای کوپایی اصفهانی وکیل و معتمد ایشان در اصفهان که متصدی این کار شدند و عزیزان از  اصفهان که نقش اساسی در بنای این حسینه را داشتند. 

•  مرحوم آقای بروجردی اصرار داشتند که سریع این تمام شود؛ حتی برای افتتاح آن زمانی که درها آماده نشده بود فرمودند که پرده بزنید و زودتر افتتاح کنید. 

• روز رحلت آقای بروجردی این حسینیه افتتاح شد. همۀ همّ ایشان این بود که این‌جا خانۀ آقا امام زمان است. ایشان می‌خواست به عنوان یک خادم در این خانه خدمت‌گزاری کند و پذیرایی کند از مهمانان این خانه. دست صدام این خانه را تخریب کرد. این‌جا حمام هم داشت.

•  حتی دستور داده بودند که شب‌های جمعه، جمعیتی از طلبه‌ها را جمع کنند و حرکت کنند سامراء و شب را بیتوته کنند در این حرم مطهر و صبح برگردند به نجف؛ گاه ده اتوبوس در حدود هفتاد سال پیش حرکت کرده‌اند. ایشان اصرار داشتند که مردم شب این‌جا بخوابند و بمانند در سامراء. با مردم سامراء از اهل سنت تعامل داشته باشند. خرید کنند و آن‌ها هم از این حرم مطهر بهره‌ای داشته باشند. 

• حسینیه ایشان  (آیة الله بروجردی (ره)) در نجف تخریب شد؛ حسینیۀ کربلا هم تخریب شد و این‌جا اولین بنای از آثار ایشان است که تجدید می‌شود. 

• الان که این بنا تجدید شده، شما بزرگواران و عزیزان و دوستان شما همت کردید این بنای عظیم را در هزار و پانصد متر زیربنا و هشت طبقه بنا کردید؛  [آن هم] با این سلیقه. ما همه ما می‌خواهیم به تبعیت از آقای برورجردی و در این خانه سرایداری کنیم و خادم در این خانه باشیم؛ و خداوند این توفیق را به شما داد که موفق شوید و در این کار ورود کنید. 

•  هر پولی قابلیت ندارد در مسیر اهل بیت علیهم‌السلام خرج شود؛ این مقام شایستگی بسیار مهم است.

•  هر کسی که کوچک‌ترین قدمی در راه بنای این حسینیه برداشته، ما از خود امام عصر علیه‌السلام درخواست می‌کنیم که نظر لطف و عنایت خود را شامل حال همۀ این‌ها بفرمایید و نظر خود را [از آن‌ها] برنگیرید.

•  این‌جا ابتکاراتی به خرج رفته؛ آقای بروجردی (ره) حمام که ساخته بودند، برای این بود که به مردم سامراء خدمتی ارائه شود. الان در بنای این ساختمان حماماتی است که ارائۀ خدمت به اهل شهر دارد و باز به ابتکار عزیزان، درمانگاهی در این جا سر پا شده برای خدمت‌رسانی به اهل سامراء. 

بعد از پخش فیلم معرفی مجتمع، نوبت به بخش پایانی برنامه و ذکر مصیبت و توسل شد؛ روحانی و مادح عراقی به زیبایی روضه خواندند و دل‌ها را به آستان مقدس سامراء و  حضرت سید الشهداء علیهم السلام گره زدند. 

به وقت ملکوتی نماز به امامت آیة الله علوی بروجردی، همزمان از حسینیۀ دیگر این مجموعه رونمایی شد.

سپس فرصتی پدید آمد تا حضار محترم با راهنمایی دست‌اندرکاران مجموعه به بازدید از بخش‌های مختلف مجتمع بپردازند؛ از جمله بخش زیبا ، خوش‌ساخت و هنرمندانۀ هتلِ مجتمع آیة الله بروجردی (ره) که به زودی و در مطلبی جداگانه به طور کامل به معرفی آن خواهیم پرداخت.
در طبقۀ همکف (لابی) مجتمع -همان‌طور که در فیلم و عکس‌ها نمایان است- دیواری مزین به نام تعدادی از خیرین محترمی که در ساخت این بنا همت ویژه داشته‌اند طراحی و اجرا شده است که از آن رونمایی شد.

از دیگر بخش‌های قابل تقدیر در ساخت این بنای فاخر، استودیوی مجهزی است که در طبقه چهارم مجتمع بنا شده و در حال تکمیل است؛ و چقدر خوب می‌شود اگر عصر جمعه‌های دلتنگی از فراق امام عصر علیه‌السلام از این قاب اندکی رفع شود و دل‌های شیعیان با گنبد زیبای سامراء در پس صحنه، پیوند بخورد. 

پس از بازدیدها، پذیرایی ساده‌ای در رستوران مجموعه انجام پذیرفت و وقت سلام آخر، با گوشۀ چشمی که نم باران گرفته بود، راهی کربلای معلی (هتل قمر) شدیم؛ شب جمعه و زیارت حضرت اباعبدالله علیه‌السلام، قمر منیر بنی‌هاشم و شهدای کربلا.